Naučnici Tomskog politehničkog univerziteta su sa stranim kolegama napravili i testirali formulu za stvaranje efekta optičke nevidljivosti u nekoliko pravaca
Kako bi postigli efekat optičke nevidljivosti, naučnici su koristili dielektrični materijal kao sredinu za djelovanje električnog polja, a koji skriva metal ili objekat od ravnog talasa koji pada na objekat.
Najintrigantnija i najtajnovitija optička pojava je nevidljivost. Optička nevidljivost označava, da elektromagnetni talas, koji je usmjeren na neki objekat, mora da sačuva svoja svojstva (amplitudu i fazu) prilikom prolaska kroz objekat.
To je nemoguće zbog efekta difrakcije (pojava prividnog skretanja talasa sa prvobitnog pravca), refrakcije (prelamanje svjetlosti) i rasipanja talasa. Za realizaciju elektromagnetne nevidljivosti, polje koje se nalazi iza sjenke objekta, a koji mora da postane nevidljiv, mora biti rekonstruisan kako bi se poklapao sa talasom koji na njega pada.
Transformaciona optika
Ovu temu su prije oko 15 godina prvi istraživali Ulf Leonhard i Džon Brajan Pendri. Novi pravac je dobio naziv – transformaciona optika. Od tada su naučnici predložili veliki broj koncepcija kako bi se napravili nevidljivi optički materijali i površine, saopštio je profesor odjeljenja elektronskog inženjeringa Inženjerske škole za kontrolu i bezbjednost Tomskog politehničkog univerziteta Igor Minin.
„U istraživanju, koje je vodio profesor Hamza Kurt iz Republike Koreje i njegov student Murbeka Turdijev iz Kirgizije, istraživali smo pristup zasnovan na dizajnu specijalne dielektrične strukture koja se nalazi oko objekta. Ta struktura se sastoji od skupa elementarnih ćelija koje su po veličini manje od talasne dužine. Efikasni paramentri te strukture su odabrani tako da se polje u dijelu sjenke praktično poklapa sa poljem koje pada, odnosno sa elektromagnetnim talasom koji ‘ne vidi’ sakriveni metalni objekat“, rekao je ruski naučnik.
Takozvani plašt se sastoji od polilaktida (termoplastičnog poliestera), odnosno od biorazgradivog termoplastičnog polimera, koji ima malu dielektričnu propustljivost. Ovaj materijal se dosta koristi u tehnologiji 3D štampe.
„Prednost i novina ove šeme je u tome što se, u odnosu na tehniku transformacione optike, koja zahtjeva upotrebu vještačkih materijala koji nisu prisutni u prirodi, naš pristup zasniva na upotrebi široko rasprostranjenih dielektričnih materijala. Koristeći ovaj pristup, razvijen je okvir za stvaranje efekta nevidljivosti koji omogućava njegovo elektromagnetno ‘skrivanje’ iz različitih pravaca“, pojasnio je Minin.
Naučnik je naveo da se ovakvi efekti mogu iskoristiti za proizvodnju različitih tipova senzora koji ne izazivaju izobličenje polja i ne utiču na rezultat mjerenja i zaključio, da je zadatak naučnog tima da raširi mogućnosti metode i optimizuje njene karakteristike.
Ovaj projekat je dio programa Ministarstva nauke i univerzitetskog obrazovanja „Prioritet 2030“, a rezultati istraživanja su objavljeni u naučnom listu „Nanomaterijals“.
(Sputnik)
